مکان یابی بهینه مراکز درمانی شهری با استفاده از gis : منطقه ۱۱ شهر تهران

زمینه و هدف: مکان یابی بهینه مراکز درمانی، دسترسی افراد به خدمات درمانی را تسهیل کرده و عدم توزیع متناسب مراکز درمانی، افزایش روزافزون مشکلات شهروندان در دسترسی به این مراکز را به دنبال دارد. هدف عمده این پژوهش، ارزیابی نحوه ی توزیع مراکز درمانی و مشخص کردن نواحی محروم از این خدمات در منطقه ی مورد مطالعه است. مواد و روش ها: این مطالعه، یک مطالعه ی موردی است که در منطقه 11 شهر تهران انجام شده است. داده های این مطالعه در قالب نقشه جمع آوری و با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی در محیط gis تحلیل شده اند.  نتایج: در منطقه ی مورد مطالعه 10 بیمارستان قرار دارد که 7% از کل بیمارستان های شهر تهران را شامل می شوند. در ارزش گذاری لایه های اطلاعاتی، لایه ی مراکز مسکونی و لایه ی مراکز صنعتی به ترتیب بیشترین وزن (19%) و کمترین وزن (1%) را گرفتند. پس از تحلیل سازگاری، نرخ ناسازگاری کاربری های مختلف با کاربری درمانی 4% به دست آمد. همچنین با تعیین شعاع خدمت دهی1500 متر، همپوشانی محدوده ی سرویس دهی بیمارستان های موجود مشخص گردید. نتیجه گیری: با تلفیق لایه های اطلاعاتی بر روی نقشه ی نهایی، محدوده ی مناسب برای استقرار مراکز درمانی مشخص شد. این مطالعه نشان داد مکان فعلی اکثر مراکز درمانی منطقه 11 شهر تهران با معیارهای علمی و ضرورت های این کاربری مطابقت ندارد.